Spelen

We waren net verhuisd uit een andere stad en woonden dus net in ons nieuwe huis. We mochten buitenspelen, maar alleen bij ons in de straat. Daar zagen we een groepje kinderen spelen en we wilden meedoen. Dat mocht we hoorden er meteen bij.

Overal

Elke dag gingen we erheen en speelden we tikkertje en knikkerden. Ook deelde de lieve buurman snoepjes uit. Het was leuk totdat hij minder leuk werd en mij ging achtervolgen. In het begin aaide hij mij, maar later werd het erger en zat hij overal aan.

NEE

Hij nam mij mee de bosjes in en op een gegeven moment werd hij een monster. Dit heeft tot mijn twaalfde geduurd. Ik heb mij altijd schuldig gevoeld. Ik heb het zelf over me afgeroepen, omdat ik zo graag aandacht wilde en erbij wilde horen. Op mijn twaalfde zag ik een documentaire, waarin een oudere man een kind wat aan deed en dat de oudere man dan altijd fout is en je mag NEE mag zeggen. Dit heb ik toen ook gedaan. Ik schreeuwde keihard NEE en rende weg. Toen stopte het van de ene op de andere dag.

Praat erover

Daarom vind ik het zo belangrijk dat we ons verhaal delen. Maak het bespreekbaar: je mag NEE zeggen. Je hoeft nooit dingen tegen je zin te doen of te laten doen. Als iemand je wat aandoet en je wil het niet, schreeuw dan NEE en loop weg. En vooral: praat er daarna over. Pas later begreep ik dat je om dit soort ervaringen te verwerken ook therapie en gesprekken nodig hebt. Maar het belangrijkste wat ik heb geleerd: praat erover en maak het bespreekbaar.