Ik heb nog een hoop te verwerken en weet eigenlijk niet zo goed wat me nog te wachten staat. Vaak ben ik bang, heb ik veel angstgevoelens over het écht aangaan van de confrontatie met het misbruik. Dat komt ook mede omdat ik me de laatste tijd erg alleen voel. Mijn partner is er onvoorwaardelijk en op een aantal vrienden na houdt het daar wel bij op.

Emotioneel

Des te meer kon ik het waarderen dat een vriendin mij vroeg of ik het lastig vind dat zij zwanger is. Ze durft het gesprek aan te gaan. Ik legde haar uit dat ik blij voor haar ben en het inderdaad ook wel lastig vind dat het bij ons zo moeizaam gaat. Moeizaam door alle pijn die is boven komen drijven en die ons leven even stil heeft gelegd. Ook die woorden deden pijn. Het was voor het eerst dat ik bij een vriendin emotioneel werd. Ik kon het voor het eerst laten gaan, mezelf de tijd gunnen om mezelf weer bij elkaar te rapen. Zelf werd ze er ook emotioneel van en zei ze dat ze me geen pijn wilde doen, maar dat ze wel blij was dat ze mij voor het eerst emotioneel zag terwijl we praten over het misbruik. Eerder kon ik stoïcijns van alles vertellen, maar altijd zonder gevoel.

Compliment

Haar reactie was zo waardevol. Ik legde haar uit dat ik soms emotioneel moet worden, dat dat helpt om de jarenlange ellende beetje bij beetje te kunnen verwerken. En het is een groot compliment dat ik juist toen emotioneel werd. Ook een groot compliment naar mezelf, omdat ik daarmee het gevoel heb wel een hechte band met iemand op te kunnen bouwen.

Meer emotie

Laten we met z’n allen alsjeblieft een beetje meer emotie tonen. Laten we ons allemaal veilig kunnen voelen bij iemand, en onszelf soms even helemaal kunnen laten gaan. En laten we met z’n allen voorzichtig blijven, maar niet bang zijn om iemand te prikkelen zijn emotie te tonen.