"Een intens groot geheim gedwongen met mij meedragend. Jouw dreigementen maakten me zo bang dat ik mezelf aanleerde om te doen alsof het goed met mij ging en vooral om dingen weg te lachen. Ik werd hier goed in. Zo goed dat ik mensen prima om de tuin kon leiden met mijn lach en stalen blik. Dit was wat ik moest doen om te overleven.

De jaren die ik in angst, eenzaamheid, schaamte en verdriet heb geleefd krijg ik nooit meer terug. Jij hebt ervoor gezorgd dat ik mijn ware ik schuil hield en in mijn eigen veilig gecreëerde bubbel leefde. Ik maakte mezelf uiteindelijk zichtbaar in mijn eigen onzichtbaarheid door de schijnwerpers te richten op wie men dacht dat ik was.

Jouw manipulerende woorden, jouw opdringerige houding, jouw dreigementen en

jouw handen die mijn keel omringden maakte me doodsbang wanneer jouw groot en zwaar lijf bezit nam van het mijne en jij jezelf toestemming gaf om alles met mij te doen wat jij maar wilde.

Wat maakte het dat je, geheel respectloos zo kon genieten van mij? Je hebt géén idee wat je mij hebt aangedaan. Met momenten zag ik geen andere uitweg meer en wilde ik weg van deze wereld, maar blijkbaar was er iets dat me hier op aarde hield.

Veel te lang heb jij bepaald wat ik moest doen. Maar nu ga ik weer aan het stuur zitten. Ik leef mijn leven hoe IK dat wil. Ik weet dat ik nu hardop kan zeggen dat hetgeen jij mij hebt aangedaan, waarin jij mij hebt meegesleurd, NIET mijn schuld was!

Ik vergeef jou je brute gedrag alleen omdat het mij bevrijd maar nooit zal ik vergeten wat jij mij hebt aangedaan! NOOIT! Maar weet je? Het gaat goed met mij. Mijn PTSS ben ik de baas en ik sluit mijn ogen niet meer. Meer dan ooit voel ik de missie om het taboe op seksueel misbruik en geweld te helpen doorbreken door naar buiten te treden met hetgeen wat jij mij hebt aangedaan.

Want door tóch te gaan delen heb ik mijn weg naar heling mogen vinden en weet ik dat er leven bestaat na seksueel misbruik. Ik neem mijn verleden niet langer meer met mij mee de toekomst in."

- Karin