In de kliniek waar ik zat opgenomen voor kortdurige, intensieve traumatherapie, vroeg een behandelaar aan mij waarom ik geen aangifte had gedaan. Helaas kent mijn lichaam meerdere daders en was de dader waarover wij spraken al overleden. We hebben het gehad over wat een aangifte me zou kunnen geven, het gevoel van iets terug doen en totale afsluiting.

Triggers
Eenmaal weer thuis kwam ik overal triggers tegen. Omdat ik een aantal herinneringen heb verwerkt, is er nu meer ruimte voor andere herinneringen om naar boven te komen. En daardoor heb ik meer last van andere triggers en herbelevingen van de verkrachtingen.

Werk
Ik ging naar mijn werk, maar kwam allemaal triggers tegen waardoor ik doorlopend herbelevingen of paniekaanvallen had. Eén van de daders had mij namelijk seksueel misbruikt op de plek waar ik toen werkte. Ik had dit echter nog aan niemand verteld.

Aangifte
Ik was op van verdriet, omdat ik nu voor mijn gevoel ook al niet meer kon werken en er dus nog meer van mij afgenomen werd. Ik belde mijn moeder, omdat ik echt hulp nodig had en vertelde haar wat er was gebeurd. Dat ik op één van mijn vorige werkplekken als 17-jarig meisje 23x!!!!! ben verkracht door dezelfde ex-collega. Mijn moeder was liefdevol naar mij, maar vanzelfsprekend woest op hem. In die tijd wilde ik mijzelf van het leven beroven, en nu wist mijn moeder eindelijk waarom. Samen besloten we dat het goed was om aangifte te gaan doen. Ik had eerder al eens bedacht om aangifte te doen tegen deze dader, maar vond het toen toch te spannend en voelde mij ontmoedigd door de vele verhalen van slachtoffers die aangifte doen waar uiteindelijk niets mee gedaan wordt.

Politie
Ik belde de politie en kwam eigenlijk meteen in contact met een hele lieve politieangente. Zij stelde me wat vragen en verbindde mij door met de zedenpolitie. Daar gaven ze mij wat informatie over het doen van aangifte en spraken we af om een informatief gesprek te voeren. Dit gesprek duurde ongeveer 45 minuten en twee agenten van de zedenpolitie namen uitgebreid de tijd om alle te leggen over de aangifte en het verdere verloop. 

Verkracht
Daarna werd mij gevraagd of ik kort wilde vertellen wat er was gebeurd en een aantal vragen wilde beantwoorden. Ik wist zelf natuurlijk wel dat het over een strafbaar feit ging maar toen de zedenpolitie na een aantal vragen bevestigde dat het inderdaad een strafbaar feit was, kwam dat extra hard binnen. Ik kon niet langer de ernst ontkennen van wat er was gebeurd. Het was echt gebeurd. Ik ben verkracht!

Verjaard
Aan het einde van het gesprek kreeg ik een informatieboekje mee naar huis en werd mij gevraagd om bij voorkeur binnen 2 weken te laten weten of ik door wilde gaan met de aangifte. In totaal heb ik nog veertien jaar de tijd om aangifte te gaan doen, daarna verjaard mijn zaak hoogstwaarschijnlijk. Na ongeveer 1,5 week twijfelen en piekeren, wist ik het zeker: ik ga aangifte doen!