Hoewel ik het heerlijk vind om dingen van mij af te schrijven, vind ik het onwijs moeilijk om woorden te geven aan wat er is gebeurd. Daarom heb ik kortgeleden de stap genomen om mij in te schrijven voor een Talking Circle bij PSN, iets wat ik heel eng vond!
Twijfels en herbelevingen
De hele dag voelde ik me best gespannen, en tot op het laatste moment bedacht ik smoesjes om niet te gaan. In mijn hoofd betekende niet gaan ook dat het niet gebeurd was. Iets waar ik niet over praat of aan denk, is er gewoon niet. Maar toch werd ik ook die dag weer overspoeld door herbelevingen. Met energie en moed zette ik mezelf ertoe om te oefenen met dagelijkse triggers. Dus… was het misschien toch beter om gewoon te gaan. Ik logde in via Teams en werd eigenlijk meteen warm ontvangen door Marianne, Mirthe en de andere deelnemers. We begonnen de talking circle met een korte uitleg en daarna een voorstelronde.
Warm welkom
Er werd met ons – de deelnemers – overlegd wat we fijn vonden: of we zelf ergens over wilden beginnen, of liever eerst even wilden luisteren. Alleen dat overleg vond ik al prettig. Ik koos ervoor om eerst te luisteren, wat me ook veel rust gaf.
Marianne en Mirthe begonnen met het delen van hun verhaal, en wij konden op elk moment inhaken, vragen stellen of ons eigen verhaal beginnen. Dat gaf een gevoel van vrijheid en vertrouwen. Van tevoren had ik mezelf voorgenomen niets te delen en alleen te luisteren. Maar eenmaal in de circle voelde ik een soort ruimte en kracht in mezelf, waardoor ik toch besloot om een paar stukjes van mijn verhaal te delen.
Ruimte om te voelen
Ondanks de zware inhoud was het een fijn en open gesprek. Niets moest, alles mocht. Het voelde als een veilig, open gesprek waarin we met kracht en herkenning naar elkaar konden luisteren en delen.
Het meedoen aan de Talking Circle was best moeilijk en intens, maar ik heb het als heel waardevol ervaren. Een gevoel van warmte, kracht, herkenning en vrijheid bleef bij me achter.
Ben jij benieuwd of een talking circle ook wat voor jou is? Voel je welkom om je in te schrijven – en wie weet: tot de volgende keer!