Hoop... Iets dat ik vaak toch wel mis. Naast mijn PTSS vecht ik dagelijks met mijn eetstoornis: Anorexia Nervosa. Daardoor voelen de dagen vaak lang, donker en zwaar. Het ene moment strijd ik tegen de eetstoornisgedachten en het andere moment schiet ik in een herbeleving. Het is zwaar. Ook het vinden van de juiste hulp kan zwaar zijn. Dat maakt dat ik me vaak hopeloos voel — het gevoel dat dit mijn leven is en dat het niet beter wordt. Dat ik gevangen blijf in deze dagelijkse, angstige strijd.
De zoektocht naar hoop
Toch zit er ergens diep in mij een sprankje hoop. Hunkerend naar een beter leven, of vooral een rustiger leven — een leefbaar leven.
Ik zoek vaak ervaringsverhalen op, praat met lotgenoten of kijk positieve filmpjes op internet. Vol goede moed en met een klein sprankje hoop begin ik dan aan een nieuwe dag.
Tot er weer een tegenslag om de hoek ligt. Op de een of andere manier lijkt ongeluk vaak mijn pad te kruisen. Dan hebben mijn paarden weer eens wat, overkomt mij iets vervelends, of zegt iemand iets gemeens.
Dan zakt de hoop weer weg. Ook bij het vinden van de juiste hulp heb ik vaak de hoop verloren. Ik ben op meerdere plekken afgewezen en bleef telkens alleen achter. Hoe houd je dan nog hoop? Wat is eigenlijk hoop? Bestaat er überhaupt hoop voor mij?
Wat is hoop eigenlijk?
'Hoop is een positieve emotie en mentale toestand waarin we geloven dat iets positiefs mogelijk is, zelfs als het niet zeker of waarschijnlijk lijkt. Hoop kan passief zijn, zoals een wens, maar ook actief als we ernaar streven om de kans op de gewenste uitkomst te vergroten. Hoop betekent dat we met vertrouwen en geloof naar de toekomst kijken.'
Deze definitie herinnert me eraan dat hoop niet alleen passief wachten is — het is ook het kleine beetje kracht dat je opbrengt om toch weer door te gaan, zelfs al voelt het onmogelijk.
Kleine sprankjes, grote betekenis
Na jarenlang zoeken heb ik eindelijk de juiste hulp gevonden. Iemand bij wie ik eerlijk kan zijn, die hoopvol en liefdevol is, altijd voor mij klaarstaat, en — het belangrijkste — die mij verder kan helpen in mijn herstel.
Als ik de hoop verlies, probeer ik mezelf daaraan te herinneren. Maar soms vind ik dat sprankje hoop ook in hele kleine dingen. Gisteren bijvoorbeeld viel er een warme zonnestraal op mijn gezicht. Ik zuchtte diep en deed even mijn ogen dicht. Een momentje van rust en warmte. Hoe zou het zijn als ik mij vaker zo kan voelen?
De kracht van kleine dingen
We zijn vaak geneigd om geluk en hoop te zoeken in de grote dingen: een gewonnen wedstrijd, een verre vakantie of een grote nieuwe stap. Maar eigenlijk zouden we vaker mogen stilstaan bij de kleine dingen. De kleine sprankjes hoop of die ene seconde van geluk. Want als je daar hoop en geluk uit kunt halen, dan zul je het alleen maar méér vinden in de grote dingen.