Veel overlevers hebben last van herbelevingen en nachtmerries wat je dagen en nachten bezig kan houden. Maar tegelijkertijd kan je ook veel gedachtes ervaren zoals: wie ben ik dan zonder trauma? Hoe zou het leven zonder seksueel misbruik zijn?
Angst
En het rare is dat daar ook weer een stukje angst bij kan komen kijken. Ik had het hier laatst over met mijn psycholoog. We doen veel EMDR en Exposure therapie wat zwaar is en veel los maakt. Het zorgt ervoor dat ik herinneringen kan verwerken, en dat.... Vind ik nou net zo spannend!
Gedachtes
Het dragen van trauma van seksueel misbruik voelt ergens ook alsof ik het zwaar moet hebben. Dat klinkt raar misschien maar soms denk ik; Het is zó heftig, het moet me wel pijn doen, ik moet er wel verdriet bij hebben. Want anders was het niet echt, of viel het misschien wel mee. En wat als ik stukjes vergeet? Of de lading eraf gaat? Geloven andere mij dan nog wel? Telt mijn verhaal dan nog wel? Een bizarre gedachte natuurlijk, want ook ik verdien het om meer rust te ervaren.
Schuld
Ergens voel ik mij soms misschien wel schuldig. Seksueel misbruik werkt namelijk vaak twee kanten op, daders hebben veelal een lieve, zorgzame en zachte kant tegenover de hardhandige, verkrachtende kant. En dat kan het nou net weer zo verwarrend maken. Maar als ik mij altijd zo rot zou moeten voelen en continu vastzit in herbelevingen, wat is dan mijn zin van leven? Hoe kom ik dan verder? Eigenlijk is het natuurlijk bizar, dat iemand je zo in de war kan maken. Dat je het gevoel kan hebben dat je pijn moet blijven voelen om begrepen en gezien te (blijven) worden.
Voor altijd mijn verhaal
Maar hoe het ook gaat, het is en blijft mijn verhaal. En het is gebeurd. Of de lading er nou af gaat, herbelevingen minder worden of ik er makkelijker over kan praten. Het zal altijd een stukje van mij zijn. Een stukje wat ik bij mij draag en mij getekend heeft. Maar uiteindelijk hoop ik dat het mijn leven niet meer over neemt. Dat ik geluk kan voelen zonder schuld, kan slapen zonder nachtmerries en de dagen door kan komen zonder herbelevingen. Voor nu voelt dat nog ver weg, maar ook als ik daar kom blijft mijn verhaal even waardig, even erg en even verdrietig. Het kleurt enkel niet meer de dagen in zoals het nu doet.
Ik ben een overlever! En dat zal ik altijd zijn.