Ik kan mij weinig herinneren van hoe ik was voor het misbruik, als ik al zou weten wanneer het is begonnen.

Overschreeuwen

Nu ook weet ik niet zo goed wie ik eigenlijk ben. Ik lijk degene die op z’n tijd helemaal uit haar dak kan gaan, altijd in is voor een feestje. Degene die zelfverzekerd is en altijd een sterke mening heeft. Misschien ben ik dat ook wel. En misschien heb ik altijd bevestiging nodig omdat ik zelf nooit goed genoeg zal zijn, overschreeuw ik mijn onzekerheden met een sterke mening. En misschien heb ik stiekem geen, of op z’n minst weinig, eigenwaarde.
Dus wie ben ik? Ik zou zo graag mezelf willen zijn, de boosheid, schaamte en onzekerheden opzij willen zetten. Ik wil niet alleen lachen wanneer het sociaal gewenst is, maar oprecht lachen wanneer het zo voelt. Niet iemand aardig vinden omdat ik zelf aardig gevonden wil worden, maar omdat ik iemand graag mag. Ik wil de controle los kunnen laten en écht uit mijn dak gaan. En niet alleen met alcohol, waarmee ik in een waas wel even alles kan vergeten en voor heel even wel spontaan kan zijn.

Controle

Natuurlijk zijn er momenten dat ik ook oprecht lol heb, maar wel altijd met een zekere gereserveerdheid. Een gereserveerdheid omdat ik bang ben de controle te verliezen, zoals ik jarenlang de controle niet had over mijn eigen lichaam en controle over wat ik wilde en niet wilde. Mijn ‘nee’ is daarom harder geworden, ik kan nu wel vaker nee zeggen en heb daar weer controle over. En om dat van vroegere tijden te compenseren, komen mijn nee’s nu hard aan. In mijn relatie is dat soms best wel even lastig en voelt mijn partner zich afgewezen.

Thuis moet het gaan zoals ik het wil. Zeker in tijden dat het met mij wat minder gaat, heb ik controle nodig om niet emotioneel af te dwalen. Dan reageer ik het af in mijn relatie en heeft hij het gevoel op zijn tenen te moeten lopen. Laatst leidde dat tot een confrontatie en stapelde mijn frustraties zo hoog op dat er iets in mij knapte. Ik was de controle kwijt en trok me gelijk terug. De rust om even tot mezelf te komen had ik zo hard nodig en deed mij uiteindelijk zoveel goeds. De rust vinden in mezelf blijft een lastig punt, zeker als ik mezelf niet kán zijn. Die rust vinden wordt extra bemoeilijkt door de drang die ik al lang heb om weg te gaan. Weg van alles hier, naar een plek waar ik geen controle nodig heb en een plek waar ik mezelf kan zijn.

Maar zonder het probleem echt aan te gaan zal er geen plek zijn waar ik die rust vind en geniet ik nu van het kleine geluk van het krijgen van een prachtige bos bloemen.