Boos wanneer ik wil dat iemand een arm om mijn schouder legt, maar ik die arm ook zo snel mogelijk weer van mijn schouder wil afduwen wanneer de gedachten aan vroeger niet weggaan en ik mezelf niets waard vind.

Bespreken

Het maakt me boos dat seksueel misbruik nog steeds een moeilijk bespreekbaar onderwerp is. Zelf weet ik vaak niet wat ik moet zeggen als ik de mogelijkheid krijg om erover te praten. Maar ook voor mijn omgeving is het moeilijk. Wat zeg je in zo’n situatie om iemand écht te helpen? En waarom is het eigenlijk zo moeilijk om er over te praten? Vaak weet ik niet zo goed wat ik erover kwijt wil, wat ik moet doen om hier doorheen te komen. Ik wil graag dat het onderwerp bespreekbaar wordt, maar wat wil ik dan dat mensen tegen me zeggen of aan me vragen? Het voelt alsof er na 20 jaar een bom is gebarsten waar ik nu iets mee moet, alleen weet ik niet goed hoe en wat.

Dilemma’s

Soms zijn er ook momenten dat ik heel boos kan worden over de dilemma’s die mij al jaren bezig houden. Zo hebben de kinderen van de man die mij jarenlang heeft betast geen idee wat er zich heeft afgespeeld. Inmiddels heeft hij een kleindochter in de leeftijd die ik had tijdens het grensoverschrijdende gedrag. Dat komt hard aan. Is het mijn verantwoordelijkheid om zijn omgeving te behoeden voor wat mij is overkomen? Hoe ver ga je daar in en waar houdt het op?

Vergeven

Zijn vrouw heeft overigens wel weet van wat er is gebeurd, hoewel zij ongetwijfeld haar eigen conclusies trekt. Zo begrijpelijk en ook zo lastig tegelijkertijd. Ik hou altijd stille hoop dat zij een oogje in het zeil houdt. In mijn eentje kan ik de wereld niet redden, ergens moet je voor jezelf een grens trekken. Maar waar ligt die grens? Kan ik het mijzelf vergeven wanneer ik er ooit achter zou komen dat hij anderen ook heeft beschadigd? Ik zie pedofilie maar als een ziekte, het is anders simpelweg niet te begrijpen. Boos op de dader ben ik niet. Niet meer althans. Daar kan ik mijn energie niet meer insteken nu ik zelf genoeg moeite heb met leven met de gevolgen. Daarnaast gaf ik veel om hem, hoe gek dat ook klinkt. Gebeurd is gebeurd en nu moet ík verder.

Lange weg

Ik heb de laatste maanden gelukkig mijn leven weer aardig op de rit gekregen na een zware periode. Nu neem ik voorlopig rust op aanraden van mijn therapeut. Verstandig, maar ook vreselijk dat de reden is dat het praten over seksueel misbruik heftige emoties oproept die je beter kunt verwerken wanneer je je in een stabiele en rustige fase bevindt. Ook dat maakt me zo boos. Wat mensen elkaar aan doen. En daar sta ik dan, aan het begin van een lange weg.