De telefoon beantwoorden lijkt een van de normaalste zaken die er zijn, maar voor mij is dat niet het geval. Het is geen luiheid en het niet wíllen opnemen. Het gaat echt om een angst en het vermijden van adrenaline. Voor mij, met een traumageschiedenis is die vermijding een veelvoorkomend gevolg. Het beantwoorden van een onverwachte oproep kan al angst oproepen. Dit is overigens niet altijd en op ieder moment. Ik heb er vooral veel moeite mee als ik niet zo lekker in mijn vel zit. Gaat mijn telefoon, dan schrik ik en gaan er allerlei gedachten door mijn hoofd. Regelmatig zet ik mijn telefoon dan op stil. Op bepaalde momenten helpt mij dit. Ik bel dan terug op een moment dat het voor mij oké is of ik stuur een berichtje.

Ik ontwikkelde aardig wat angsten in verschillende situaties. Die angst zorgde dus voor reacties die je kon zien in mijn dagelijks leven. Ik kan nu zeggen dat ik veel angsten ben aangegaan en dat ik inzie dat niet alle angsten reëel zijn of niet meer nodig zijn in het nu.

De deur niet openen voor onverwacht bezoek is op bepaalde momenten ook zoiets.

Ik heb me vaker verstopt totdat de aankloppende of aanbellende persoon weer vertrok. Achteraf schaam ik me kapot. Het bleek een reactie die vaak voorkomt bij mensen die trauma’s hebben. Het gaat om een gevoel van angst dat in verbinding staat met jeugdherinneringen. Het was vaak een gevoel dat ik niet kon ontsnappen.

Deze angst is iets afgenomen. Het is nog niet weg maar ik maak wel steeds ietsje makkelijker de deur open. Maar, ook hier geld dat als ik in mijn eigen vertrouwde bubbel zit en niet lekker in mijn vel zit, ik me rot kan schrikken als de bel gaat. Ik weet in dat geval dan niet zo goed wat ik moet doen met als gevolg dat gedachten weer alle kanten uitschieten.

Schrikken. Nog zoiets.

Er is in ieder geval niets mis met mijn schrikreflex... dat moge duidelijk zijn. Mensen kunnen er soms erg om lachen als ik weer eens ergens van schrik. Ik kan het me ook wel voorstellen, maar weet dat ik dat écht heel naar vind. Ik vermijd hierdoor ook nog steeds veel dingen. Ik ben bang om zo hard te schrikken dat ik in de angst vlieg. Ook dit blijkt vaak voor te komen bij mensen met trauma's. Ik kan het wel plaatsen waarom ik soms zo snel ergens van schrik en daardoor weet ik inmiddels ook dat dit waarschijnlijk wel een blijvertje is...

♡