Het maakt me bewust dat ik een keuze heb. Maar de keuze die ik wil maken word belemmerd door overtuigingen. Je weet wel van die oude overtuigingen waarin mijn hoofd maar al te graag in mee wil gaan. Maar ik mag kiezen voor mezelf en niet voor hetgeen mij niet meer dient: die oude stomme overtuigingen. 

Een lichaam slaat afvalstoffen op in vetweefsel, daar is het onschadelijk. Dat geldt voor fysieke gifstoffen, zoals zware metalen die je onbedoeld binnen krijgt via je voeding. En dat geldt ook voor emotionele belastingen, zoals verdriet dat je hebt weggegeten door troostrijk voedsel te eten zoals suikers en vetten.

Mensen die net als ik seksueel misbruik hebben meegemaakt, hebben vaak last van overgewicht. Eén van de redenen hiervoor is emotie-eten. En laat dit nou net iets zijn waar ik me volledig in herken terwijl ik het stiekem altijd ontkende. Seksueel misbruikt zijn geeft heel veel lastige emoties en daarmee heel veel redenen tot emotie-eten. En het hielp mij. En dat voelde heel lang heel fijn.

Mijn ontevredenheid en afschuw richting mijn lichaam maakte het dat door het misbruik ik me (on)bewust onaantrekkelijk maakte. En eigenlijk is dat best triest. Dat je, om wat jou is overkomen, jezelf zo onaantrekkelijk mogelijk maakt omdat je je dan een soort van veilig voelt. Op deze manier kreeg ik minder aandacht van jongens en mannen en werd er veel minder naar me gekeken en dat was prima.

Het werd steeds meer een muurtje waarachter ik veilig kon wegduiken en mezelf kon terugtrekken. Hierdoor voelde ik de angst veel minder, de angst die er bijna altijd was en soms nog wel eens kan zijn: is die ander wel te vertrouwen? Een stuk dat inmiddels wel steeds beter gaat. Ik heb gaandeweg mijn proces mogen ervaren dat er veel meer goede dan slechte mensen zijn.

Onlangs las ik dit stukje:

"Dat je je gevoelens wegstopt omdat jou dat de illusie geeft dat je dan veilig bent is eigenlijk het saboteren van jezelf! Zolang je je gevoelens wegstopt, blijven ze ergens in je systeem doorwoekeren. Eerst licht, maar daarna steeds sterker. Ze houden je in de gevangenis van je trauma".

En het is zo waar! Het enige wat mij écht goed geholpen heeft is datgene aankijken en aangaan wat mij weerhield van mijn werkelijke zijn. En toen ik leerde dat dat eigenlijk een heel mooi proces is begon ik te zien en te geloven dat ik ook een plekje verdien op deze wereld. Een plekje waar ik mag zijn mét mijn hele ik. Dit plekje ben ik meer en meer aan het veroveren en weet je? Ondanks dat ik nog steeds, heel veel moeite heb met het zien van mijzelf en er een hoop afschuw tegen voel, ben ik meer dan ooit bereid om ook dit stukje aan te gaan.

Ook ik kan niet alles tegelijk (al zou ik dat soms, stiekem, best even willen... )

♡

'focus and keep aiming" eigen werk