Een paar nachten daar een paar nachten weer bij een andere kennis.
Maar ja, al gauw ga je je teveel voelen.

Ik weet nog dat ik op straat liep en naar binnen keek bij de mensen door
het raam. Wat hebben hun het gezellig en warm en knus bij elkaar.
Ik weet nog dat drugs mij warm hielden en kon ik buiten mijzelf denken.
Ik kon denken ik ben deel van de wereld, dus waar ik slaap maakt niet zo
uit, zelfs als ik nu dood zou gaan maakt het niet uit.

Ik weet nog toen iemand mij wurgde op straat, dat ik niet bang was, ik vond
het gevoel heerlijk, niet meer denken....rust....ik mag gaan......naar een
plek waar ik niet meer hoef te vechten.
Ik mag dit stomme lelijke lichaam verlaten.
Dit lichaam, dat misbruikt geslagen gemanipuleerd is verlaten.
Heerlijk geen lichaam meer........

Maar ik kwam weer bij....ik was niet dood.
Wat een harde werkelijkheid............het leven ging verder in dit stomme
lichaam, het stomme leven, ik voelde me teveel, ik hoor hier niet op deze
aarde.

Maar waar hoor ik wel.

De tweede keer dakloos................
Ik vluchtte van een vervelende ex......ik sliep in kraak-panden.
Was al redelijk vaak psychotisch geweest, en een paar keer aangerand,
verkracht.
Een keer had ik het zo bont gemaakt, ik sloeg alles om mij heen, ik werd
opgepakt.
Ik werd behandeld als dader, terwijl ik net voor de zoveelste keer was
aangerand.
Ik werd gestopt in een gesloten cel, ik werd door 4 politie mannen de cel
ingegooid.
Daar zat ik dan, ik als misdadiger.
Zelfs de politie ziet mij als misdadiger.
Zie je wel ....ik ben niks waard, ik ben fout...ik ben schuldig.........

Niemand te vertrouwen.

Ik belde mijn vader.......ik stond op straat geen plek om naar toe te gaan,
ik was 18 jaar.
Mijn vader die al vanaf mijn 8ste jaar weg was, had nooit tijd gehad.
Ik hoopte dat hij nu wel tijd had.
Het regende.....ik was op de vlucht voor mijn ex...nergens was ik veilig.
Ik hoorde het regen tikken tegen het raam van de telefoon cel.
Papa....ik heb u nodig, ik sta op straat......mijn ex zoekt me en wil me
vermoorden.
Mijn vader had het druk: ik heb geen tijd, moet naar mijn werk.

Wat kun je je hulpeloos en alleen voelen.

derde keer.............ik was in sekte beland.......ik sliep een half jaar
in Israël op de stranden van Tel-Aviv
Maar hier was ik niet alleen, ik was met de sekte leden....dit was niet zo
erg.
Ik keek naar de maan, die was er altijd, naar welk land ik ook heen
ging......Israël Amerika....Nederland Denemarken...overal waar ik kwam
......kwam ik de maan weer tegen....zelfs in het allerdonkerste van mijn
leven, was de maan mijn trouwe vriend.
Hij was er altijd!

vierde keer........ik was in London.....ik had nog 5 pond dat was alles wat
ik had.
Ik hoorde een stem.......ik zal voor je zorgen....zoals ik voor de vogels
zorg zal ik ook voor jou zorgen......jij bent veel meer dan de vogels.
Ik had 5 pond en gaf het aan de dakloze in London.....en daar stond ik
zonder geld, zonder eten.....ik had 1 tasje met kleding en wat ik aan
had.....en nu?

Ik kwam in het Hostel waar ik sliep, de eigenaar bood mij een baan aan,
helaas wilde hij mij ook erbij.

vijfde keer...dakloos.....misschien ben ik een paar keer vergeten.....maar
dit wil ik als laatste schrijven.
Ik was gevlucht uit de sekte na 10 jaar.......toen ben ik eindelijk
geholpen door de politie.
Voor de eerste keer hielpen ze mij echt...nu was ik wel slachtoffer vonden
ze.
Ik werd naar blijf huis gebracht en vandaar uit begon mijn zoek-tocht naar
mijn wil, mijn herstel ik daar begonnen........

Ik weet door al mijn vallen en opstaan, dieper dan diep kun je niet.
Je kan of daar blijven zitten op de bodem of de keuze maken omhoog te
klimmen: ik koos de weg omhoog ...eruit.
Er is altijd een mogelijkheid uit....hoe somber het soms ook lijkt en hoe
alleen en eenzaam je ook kan zijn, er is een mogelijkheid deze diepe dalen
te overwinnen.....ook jij bet belangrijk,
ook voor jou is er een plek waar jij thuis hoort.

A place where U belong.........